De 17e klimaattop van de Verenigde Naties in het Zuid-Afrikaanse Durban is na een ellenlange vergadermarathon op een teleurstelling uitgelopen. De gesprekken over de aanpak van broeikasgassen, om de opwarming van de aarde te beperken, leverden weinig op. De 194 deelnemers kwamen een route en tijdpad overeen voor een bindend klimaatakkoord van ná 2020.
Tot dan blijft het Kyoto-protocol van kracht, dat deelnemende landen verplicht minder broeikasgassen uit te stoten. In alle hectiek rondom recessie en kredietcrisis lijkt het erop dat het klimaat pas op de plaats moet maken. In 2007 was een tijdpad naar de klimaattop van 2009 in Kopenhagen opgesteld. Daar had een nieuw akkoord uit moeten rollen, maar dat mislukte. Ontbreekt de politieke wil en daadkracht, een lichtpuntje is de industrie: bedrijven willen niet langer wachten, zijn naarstig op zoek naar oplossingen op milieugebied en creëren daarmee nieuwe banen in de groene economie. Opvallend was hoe onzichtbaar Nederland was op de top in Durban. Had ons land lange tijd een voortrekkersrol op milieugebied, ditmaal was de Nederlandse delegatie met 21 leden één van de kleinste van alle deelnemende landen; in Kopenhagen waren dat er nog 70. Alleen al Buurland België stuurde 73 afgevaardigden naar Zuid-Afrika.
