Nederland gaat de overgangsraad in Benghazi voorlopig niet erkennen als wettelijke regering van Libië. Dat zei Minister Rosenthal (VVD) van Buitenlandse Zaken zaterdagmiddag in het TROS radioprogramma Kamerbreed. Hij loopt daarmee uit de pas met de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje: grote landen die dat inmiddels wel hebben gedaan. Rosenthal houdt zich aan een eerder ingenomen EU-standpunt en vindt het ‘jammer’ dat een aantal EU-lidstaten ervan afwijkt.
Onder het Nederlandse beleid worden alleen staten, geen regeringen, erkend, ze ide minister. De overgangsraad is wel ‘een cruciale gesprekspartner’ van Nederland.
Waarom beginnen we nog steeds oorlogen? Wij schijnen niet in staat te zijn te stoppen. Wij vinden welk excuus dan ook voor deze post-imperialistische aandrift en toch lopen we telkens weer in de val.Hetzelfde geldt in feite voor Nederland, en de Nederlandse bijdrage aan de NAVO-avonturen, nu weer in Libie. En ondanks het feit dat vandaag de dag zo duidelijk wordt dat dit bondgenootschap alleen opkomt voor de westerse economische en strategische belangen waarop geen enkele serieuze democratische controle bestaat, blijven de Nederlandse politici grootscheeps geweld direct of indirect steunen.Welk recht hebben wij om de bevolking van een autonome staat te bombarderen?
De militaire “steun” aan de rebellen zijn het directe gevolg van de massale moorden en verkrachtingen van het libische volk door de soedane huurlingen van Kadafi. Natuurlijk belangrijk vanwege de olie. Libië, net als het oude Irak waren de beste olie-vrienden van Europa, qua lage prijzen politiek. Het is inderdaad correct eerst een UN beslissing af te wachten betreffende erkenning van de rebellenregering. Spanje (Repsol), GrootBritania (Shell) en Frankrijk (Elf) hebben interesses om de rebellen nu al te erkennen, terwijl Nederlands eerste interesse nu de nederlandse krijgsgevangenen zijn. Alles op zijn tijd. En voor imperialisme heeft men tegenwoordig geen stukas of F-16s meer nodig.