De bikini wordt zeventig jaar. Op 5 juli 1946 presenteerde de Franse ontwerper Louis Réard (1897-1984) het eerste exemplaar. Hij vernoemde het naar het atol Bikini in de Grote Oceaan, de plek waar de Amerikaanse geallieerden hun atoombom hadden getest. Die werd toen (nog) gezien als technologische vooruitgang. Réard vond dat zijn kledingstuk ‘net als de bom klein is, maar net zo’n verwoestende indruk maakt.’
Is de bikini nu niet meer weg te denken op de stranden, in de begintijd was het controversieel. Modellen weigerden erin rond te paraderen. Réard huurde een naaktdanseres uit het Casino de Paris in om de bikini aan de pers te tonen. Dames droegen al wel tweedelige badpakken, die de navel bedekten en waarvoor veel meer stof was gebruikt. het was Réard op de stranden van Saint Tropez opgevallen dat vrouwen hun broekje oprolden om ‘mooier bruin te worden’. Hij ontwierp de eerste string, die ‘in een ringendoosje paste’, zei hij er zelf over. Naast alle kritiek was er hulde voor zijn ontwerp: naaktdanseres Michelini Bernardini, de eerste vrouw in bikini, ontving maar liefst 50.000 brieven van fans – vooral mannen.
Het Vaticaan noemde de bikini ‘immoreel’, Spanje, Portugal en Italië verboden het op hun stranden, bij miss-verkiezingen waren de twee lapjes stof nog jarenlang taboe en in de VS werd Hollywood onder druk gezet om ze niet in films te gebruiken. Brigitte Bardot werd in 1953 wereldberoemd door als een van de eerste filmsterren op het strand van Cannes tijdens het filmfestival in bikini poseerde. De doorbraak in de VS kwam toen de welgevormde Ursula Andress in 1962 als Bond-girl in ‘Dr. No‘ in bikini uit de zee het strand opliep. Daarna volgden filmsterren als Marilyn Monroe, Jayne Mansfield en Rachel Welch. Inmiddels had Brian Hyland in 1960 de bikini al populair onder tieners gemaakt met zijn song ‘Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini‘.
