Op 21 december 2012 had de wereld moeten vergaan, maar er gebeurde niets. Het einde der tijden was niet aangebroken: we zijn er nog. Er waren genoeg relativerende geluiden over verkeerde interpretaties van de oude Maya-kalender die gisteren afliep, maar al rende je wellicht niet blindelings doemdenkers achterna: er hing toch zoiets als een gevoel van onbehagen in de lucht. Vorig jaar waren er ook twee data waarvoor we werden gewaarschuwd, maar ook toen gebeurde er evenmin iets.
Als we al reden zouden hebben om te somberen, kan het de eindeloze tweestrijd zijn tussen Democraten en Republikeinen in de Verenigde Staten. Als die er voor het eind van dit jaar niet uitkomen en er geen begrotingsakkoord komt, treden automatisch draconische bezuinigingen en belastingverhogingen in werking, ter waarde van 600 miljard euro. Misschien luidt dát het einde der tijden in zoals we die nu kennen: die van ongebreideld graaien en snaaien. Recessie kende we al, maar dan tuimelt de hele wereld wellicht in een depressie zoals we die sinds de dertiger jaren van de vorige eeuw niet meer gekend hebben. Tóch reden genoeg over om te doemdenken?
