@Erik Feenstra
Zaterdag 31 januari ging in Venetië het mooiste Carnaval ter wereld van start, dat dit jaar duurt tot en met dinsdag 17 februari. De Dogenstad heeft misschien wel het meest sprookjesachtige carnaval ter wereld. Hier ligt de nadruk niet op bras- en hospartijen zoals in Zuid-Nederland, België en Duitsland, maar op vermommen: je verstoppen achter een masker (een mom) om niet jezelf te hoeven zijn. Vroeger kon de knecht heel even ongestraft de baas spelen, de heer de dienstmeid stiekem in haar billen knijpen. Mensen lopen vermomd over straat en als ze elkaar passeren, is een spanning voelbaar: wie schuilt erachter?
In 1268 werd er voor het eerst melding gemaakt van carnaval in Venetië. Oorspronkelijk werden maskers een groot deel van het jaar gedragen: niet alleen bij feesten, maar ook om anoniem rond te lopen. Onder de heerschappij van Napoleon werd dat verboden. Het carnaval kwam in 1980 terug in Venetië en groeide in korte tijd uit tot een mega-spektakel. Zelf maakte ik in 1982 een stedentripje naar Venetië en had geen idee dat op de dag van aankomst het carnaval begon. Klokslag twaalf uur bliezen trompetters in Renaissance-kostuums vanaf het Dogenpaleis een fanfare. Een reusachtige duif van papier-maché die aan een touw tussen de toren en het paleis zweefde, spatte uiteen. Confetti dwarrelde neer over de toeschouwers op het San Marcoplein.
Het was niet alleen prachtig, maar ook mysterieus, zoals die verklede figuren elkaar vanachter hun maskers bespiedden. Ze wandelden tussen de toeristen door en bekeken kunst in het Dogenpaleis, zaten tussen ‘gewone’ mensen op terrasjes, reisden net als iedereen met de Vaparetto, de Venetiaanse waterbus, verschenen vanuit het niets en waren even snel weer verdwenen in de wirwar van middeleeuwse straatjes en stegen. De stad deed daar nog een schepje bovenop: zonder reden stond er een houten brug op een plein. Het jaar ervoor dreef er een huisje in het water. Boven de menigte op het San Marcoplein hing een gigantisch wit spinnenweb, net hoog genoeg om het nèt wèl aan te kunnen raken. En toen ik er was, verkochten alle winkeliers zelfgemaakte maskers die in etalages lagen te drogen. Ook dat was een mysterieus gezicht: al die kleine winkeltjes, volgestouwd met witte maskers in de etalages. In 1982 was het allemaal nog niet zo bekend en was het er nog niet zo stervensdruk. Dat is nu wel anders, helaas.
[videostrip guid="012021646"]
Wauw, dat was een magische optocht. Carnaval in Venetie is fantastisch en de sfeer bijna spookachtig. Jammer dat ik er dit jaar niet bij ben. Maar bedankt voor je bijdrage! gr. Rudmer